Hoi. Mijn naam is de ziekte van Graves..
Ik ben een onzichtbare auto-immuunziekte die je schildklier aanvalt waardoor je hyperthyroïde wordt.
Ik ben nu voor het leven met klittenband aan je verbonden.
Anderen om je heen kunnen me niet zien of horen, maar jouw lichaam voelt me.
Ik kan je overal en op elke manier aanvallen die ik wil.
Ik kan hevige pijn veroorzaken of, als ik in een goed humeur ben, kan ik je gewoon overal pijn doen.
Ik kan je hyper maken, niet alleen je schildklier. Dan laat ik je als een steen vallen: mensen zullen waarschijnlijk gaan denken dat je een manische depressie hebt, artsen zullen dat zeker doen.
Weet je nog dat jij en je energie samen rondliepen en plezier hadden?
Ik nam energie van je af, en gaf je uitputting. Probeer nu maar eens plezier te hebben.
Ik kan goede slaap van je wegnemen en in plaats daarvan krijg je brainfog en een gebrek aan concentratie
Ik kan je 24/7 laten slapen en ik kan ook slapeloosheid veroorzaken.
Ik kan je inwendig laten beven of je koud of warm laten voelen als iedereen zich normaal voelt.
Ik kan je ook heel angstig of heel depressief maken. Ik kan ook andere geestelijke gezondheidsproblemen veroorzaken.
Ik kan je haar laten uitvallen, droog en broos laten worden, acne veroorzaken, een droge huid veroorzaken, alles is mogelijk.
Ik kan je concentratie afnemen, je zult je niet meer kunnen herinneren wat je twee minuten geleden wilde zeggen. Ik kan je zelfs woorden, namen en gebeurtenissen doen vergeten.
Ik kan je gewicht laten verliezen, hoeveel je ook eet.
Ik kan je schildklier zo erg laten opzwellen dat het pijn doet om te eten, terwijl ik je zo hongerig maak dat je de hele dag moet eten.
Ik kan je ogen ook laten opzwellen, zodat ze uit de koker springen.
Sommige van mijn andere vrienden van de auto-immuunziekte komen vaak met me mee, wat je nog meer geeft om mee om te gaan.
Als je iets gepland hebt, of je kijkt uit naar een geweldige dag, dan kan ik dat van je afnemen. Je hebt niet naar mij gevraagd. Ik heb je om verschillende redenen gekozen.
Ik gedij op stress. Je hebt misschien een familiegeschiedenis van mij. Wat de oorzaak ook is, ik ben hier om te blijven.
Ik hoor dat je naar een dokter gaat om te proberen van me af te komen. Dat maakt me aan het lachen. Probeer het gewoon. Je zult naar vele, vele artsen moeten gaan totdat je er een vindt die je effectief kan helpen.
Je zult de verkeerde medicatie voor je krijgen, pijnstillers, slaappillen, energiepillen, verteld worden dat je last hebt van angst of depressie, je krijgt valium of andere antidepressiva.
Zelfs als ze weten dat ik het ben, zal je jaren bezig zijn met het uitproberen van de juiste medicijnen, je kan de lichaamsdelen die ik aanval verwijderen of doden om om van me af te komen. Dat zal niet werken – ik zal er nog steeds zijn, en ik zal je nog steeds aanvallen.
Er zijn zoveel andere manieren waarop ik je ziek en ellendig kan maken, de lijst is eindeloos – dat hoge cholesterolgehalte, de kwestie van de galblaas, de bloeddruk, de kwestie van de bloedsuiker, de hartproblematiek en nog veel meer? Dat ben ik waarschijnlijk.
Kan je niet zwanger worden, of heb je een miskraam gehad?
Dat ben ik waarschijnlijk ook.
Tanden en tandvleesproblemen? Kaakgewrichtspijnen? Ik zei toch dat de lijst eindeloos was.
U kunt gemasseerd worden, verteld worden dat je alleen maar goed moet slapen en goed moet oefenen, en dat ik dan zal weggaan.
Je zal worden verteld om positief te denken, je zal worden geprikt, geprikt en geprikt, en je zal niet serieus worden genomen wanneer je probeert uit te leggen aan het eindeloze aantal artsen dat je hebt gezien, hoe slopend ik ben en hoe ziek je je je echt voelt. Naar alle waarschijnlijkheid krijg je een verwijzing van deze ‘begripvolle’ artsen, om naar een psychiater te gaan.
Je familie, vrienden en collega’s zullen allemaal naar je luisteren tot ze het beu zijn om te horen hoe je je voelt en hoe slopend ik kan zijn.
Sommigen van hen zullen dingen zeggen als “O, je hebt gewoon een slechte dag” of “Nou, onthoud, je kunt niet de dingen doen die je 20 jaar geleden deed”, niet horen dat je zei “20 dagen geleden”
Ze zullen ook dingen zeggen als, “als je gewoon opstaat en beweegt, naar buiten gaat en dingen doet, voel je je je beter”. Ze zullen niet begrijpen dat ik de energie die je lichaam en geest aandrijft om die dingen te doen, wegneem.
Sommigen zullen achter je rug beginnen te praten, ze zullen je een hypochonder noemen, terwijl je langzaam maar zeker het gevoel krijgt dat je je waardigheid aan het verliezen bent om ze het te laten begrijpen, vooral als je in het midden van een gesprek met een “normaal” persoon zit, en je je niet meer kunt herinneren wat je daarna ging zeggen. Je zult dingen te horen krijgen als: “O, mijn oma had dat, en ze is in orde met haar medicatie” als je wanhopig wilt uitleggen dat ik mezelf niet op precies dezelfde manier aan iedereen opdring, en het is niet omdat die oma het goed vindt dat ze de medicatie die ze inneemt, goed gebruikt, dat betekent niet dat het voor jou zal werken.
De enige plek waar je de steun en het begrip krijgt om met mij om te gaan is met andere mensen die mij hebben. Zij zijn de enigen die het echt kunnen begrijpen.
Ik ben de Ziekte van Graves.